Sandeep Parkhi

दूरदेशी गेला बाबा… गेली कामावर आई नीज दाटली डोळ्यात , परि घरी कुणी नाही !! ध्रु !! कसा चिमणासा जीव , कसाबसा रमवला चार भिंतित धावुन दिसभर दमव...

जानेवारीत तिला पाहिलं आणि प्रेम करावसं वाटलं फेब्रुवारीत “ती” दिसल्यावर मित्रांनी तिच्याजवळ लोटलं मार्च मध्ये “ती” माझ्याकडे पाहुन गोड हसली ...